jueves, 30 de enero de 2014

DÍA DA PAZ : HAI FUTURO EN PAZ SE NON HAI RECURSOS PARA TODOS?


CIENCIA FICCIÓN: FICCIÓN CIENTÍFICA OU FUTURO INCONTORNÁBEL?


Cando o desenvolvemento científico permitiu albiscar o futuro, moitos visionarios lanzáronse a anticipar o que ese desenvolvemento nos había traer.

Primeiro, a literatura e, despois, o cinema quixeron mostrarnos o noso porvir. Do optimismo inicial que nos mostraba a ciencia como a panacea que curaría todos os males e abriría as portas doutros planetas e mundos, axiña, a realidade das guerras levou a profetizar escenarios apocalípticos posnucleares e unha inmensa destrución. Pouco a pouco, foi sendo definido un panorama de desenvolvemento incontrolado, mundos hipertecnificados ou robots rebeldes.













En tempos recentes, a crecente convicción de estarmos a estragar recursos non renovábeis e de estarmos a converter o planeta nun vertedoiro de lixo foi plasmada en obras proféticas de mundos cubertos de auga ou de detritos, de fenómenos climáticos extremos produto da interferencia humana no clima ou de fuxidas desesperadas a outros mundos en procura de recursos esgotados no noso.







¿Servirán estas profecías para concienciar a opinión pública da necesidade de planos de desenvolvemento sustentábel? Sexa como for, aqueles que teñen nas súas mans a tomada de decisións para poren freo á loucura de desbarato e destrución non poderán alegar o “E eu que sabía!” Os extraordinarios efectos especiais do cinema actual puxéronse ao servizo da ficción científica para nos describiren eses escenarios apocalípticos como se estivesen xa aquí. Confiemos e esperamos que o que, por agora, é ficción non se torne en inevitábel realidade.

martes, 21 de enero de 2014

El Club de la hipotenusa (Claudi Alsina)

"El Club de la Hipotenusa" é un libro de Claudi Alsina. É un percorrido en forma de anécdotas pola Historia das Matemáticas. Moitas delas seguro que son coñecidas para aquelas persoas que se leven ben coas matemáticas, pero Alsina sabe darlle ese encanto especial que lle caracteriza e que fai que un mesmo feito apareza vestido cun traxe novo. Tamén o ilustrador, Anthony Garner, contribúe en boa medida na amenidade do libro, con caricaturas moi logradas de matemáticos.
As anécdotas poden lerse seguindo calquera orde (histórico, alfabético ou aleatorio).
A continuación cinco das anécdotas tal cal aparecen no libro:

Non hai pensións para bebés
Nunha ocasión a recoñecida profesora italiana Emma Castelnuovo contou que o seu irmán maior cumprira xa os 100 anos de idade e ao mes seguinte deixara de cobrar a pensión. Motivo oficial: non se pagaban pensións a bebés. En efecto, a seguridade social italiana non contemplaba nos seus programas informáticos idades con tres cifras e, polo tanto, o día do seu centenario o irmán de Emma pasara a ter 00 anos.
¡ As cifras poden causar problemas!

Números e música
Apesares de que moitos músicos non saben nada de matemáticas e os matemáticos non compoñen música, cada dous por tres aparecen belas afirmacións sobre as grandes relacións entre ambos campos. Leibniz contribuíu a elo:
A música é o pracer que a anima humana experimenta ao contar sen ser consciente que está contando.
1, 2, 3... maaaa...mbo!

Números romanos
Persiste hoxe en día, como única herdanza da matemática romana, o uso dos números romanos en reloxos, para enumerar reis (Juan Carlos I), enumerar papas (Juan Pablo II), ordear volumes de libros (Tomo III, ...), plasmar séculos (século XXI). Se se pensa un instante apreciase que é unha tradición peculiar e rara, mais ao estar arraigada, persiste e a súa actualización a numerais usuais resultaría incluso burlesca (Juan Carlos 1, Juan Pablo 2...).
Algo curioso é como V chegou a ser cinco en Roma. Os lumbreras romanos estiveron anos facendo palotes e repetíndoos (o nove foi IIIIIIIII) ata que para simplificar ocurriuselles que tachar un palote cunha raia inclinada equivalía a dez... e así naceu X... e para o cinco naceu a metade do dez, é dicir, V. Incrible!, con medio símbolo representar a metade.

Deberes ben feitos
O estatístico americano George Dantzing (1914-2005) destacou xa como investigador cando era estudante. Nunha ocasión, en 1934, chegando tarde á clase de estatística de J. Neyman, viu dous enunciados de problemas na lousa. Anotou os enunciados e durante bastantes días fixo os deberes, pensando que o profesor se pasara coa súa dificultade. Finalmente entregou as dúas solucións. O seguinte domingo ás oito da mañá J. Neyman chamaba á porta da súa casa para felicitalo e alentalo a publicar os seus dous resultados. O que Dantzing copiou non eran deberes para casa senón dous problemas abertos que ninguén antes resolvera.

A pelexa Unamuno-Gaudí
Nunha ocasión Miguel de Unamuno acompañado do poeta Joan Maragall foi visitar a Sagrada Familia sendo atendido persoalmente por Gaudí. Como nin a Gaudí lle gustaban as ideas do visitante nin a este o que estaba a ver a visita foi tensa. Pero a pelexa culminante nada ten que ver nin coa filosofía nin coa arquitectura. Foi un reto entre ambos os dous para dilucidar quen facía as mellores figuras de papiroflexia.
Totalmente inesperado.


Lede o libro para descubrir moitas mais historias curiosas. O segredo do club da hipotenusa merece ser descuberto e compartido. Atoparédelo na sección 51 da nosa biblioteca.


jueves, 9 de enero de 2014

Ganadoras do concurso de Logos sobre o Desenvolvemento Sustentabel

Aquí tedes os logos ganadores concurso de Logos sobre o Desenvolvemento Sustentabel.  


María Gallego Domínguez de 1º A da E.S.O.
Marta Pérez Tedín de 1º A da E.S.O.


Xa sabedes que trataremos de empregar o seu traballo para publicitar todas as actividades relacionadas coa sustentabilidade neste curso. Parabéns ás dúas. 




miércoles, 8 de enero de 2014

En busca del libro perdido. Libro encontrado!

No taboleiro da biblioteca, tedes a lista dos lectores que deron co libro. Tamén está a 1ª pista do 2º libro a buscar. Quen queira, pode incorporarse ó xogo, aínda que non buscase o primeiro libro.